İşimde birçok farklı program yürütüyorum ve çeşitli lisans öğrencilerine mentorluk yapma fırsatım var. Ve birlikte çalıştığım öğrencilerle yaptığım şeylerden biri de onları, yürütmeme yardım etmelerini sağladığım bazı sosyal yardım faaliyetlerine sahip çıkmaya teşvik etmek. Bu öğretiyi bir araya getirmeyi düşünürken, bu öğrencilerle kullandığım stratejinin bu hafta sonu tema ayetimiz olan II. Timoteos 2:2'ye çok benzediğini fark ettim: "Ve birçok tanık arasında benim hakkımda duyduğun şeyler, aynı şeyi başkalarına da öğretebilecek sadık adamlara emanet et.”
Onlarla birlikte gerçekten odaklanmaya çalıştığım şey bu ayetin son kısmıdır: başkalarına da öğretebilmek. Onlara, öğrettikleri gönüllülerle birlikte çalışarak bu dersleri yapmak için okula gitmeyi öğretmek istiyorum; ya da birbirimize yardım etmek olsun, çünkü şu anda benimle birlikte çalışan iki öğrencim var. Sahiplenmelerini teşvik etmek için, benimle tanıştıkları anda iletişimi net bir şekilde başlatmaya çalışıyorum; bu genellikle benimle pozisyona başvurdukları görüşme aşamasındadır.
Mülakat süreci sırasında, Bilimsel Düşünürler olarak yürüttüğümüz ilkokul sosyal yardım programına sahip olmalarını özellikle isteyerek onlara meydan okuyorum. Şimdi, bu program lisans ve lisansüstü fen ve matematik gönüllülerini ayda iki kez uygulamalı fen dersleri almaları için şehir merkezindeki bir ilkokula gönderiyor. Şimdi, bu öğrencilerin gerçekte ne yaptıkları ve bu oldukça büyük projeyi koordine etmenin tüm lojistiği, sadece bunun gibi bir programı yürütmeleri istendiğinde kazandıkları beceri ve güven kadar önemli değil.
Onlarla çalışmamdaki amacım, ne yaparlarsa yapsınlar benim tam desteğimi verdiklerini bilmelerini sağlamak ve aynı zamanda onlara bir rol model olmaktır ve bu, Elçilerin İşleri kitabında da gördüğümüz gibi, doğal olarak, organik olarak, sadece hayatı yaşayarak gerçekleşir. birlikte olmak ve birlikte olmak. Beni ve yürüttüğüm diğer programların hem başarılarını hem de başarısızlıklarını görüyorlar. Benden aldıkları eğitimin onlar için bir değeri olup olmadığını sık sık merak ediyorum. Onlar bilim ve mühendislik öğrencileri ve onlara sosyal yardım faaliyetleri yaptırıyorum. Bu mutlaka gelecekteki kariyer hedefleriyle uyumlu değildir. Yani yaptığımız şey, çeşitli disiplinlere aktarılan daha yumuşak becerilere odaklanmaktır.
Fen bilimleri mezunu oldukları, ders yükleri çok dolu olduğu ve hâlâ benimle çalışarak haftada yirmi ila otuz saat çalıştıkları için onlara öncelikle zaman yönetimi ve öncelik konusunu öğretiyorum. Benimle yaptıkları işte yaptıkları işe öncelik vermelerini istiyorum. Yürüttükleri sosyal yardım programının parçaları ya da farklı bir programı yürütmeme yardımcı olmak için onlara vereceğim diğer küçük görevler olsun, onların da bana hayır derken rahat olmalarını istiyorum. Eğer ellerinde çok fazla şey varsa, bana şöyle demelerini beklerim: "Başa çıkabileceğim her şey var ve bana başka bir şey verirsen bu iş iyi gitmeyecek." Her ne kadar sadece lisans öğrencisi asistan olsalar da, kendilerine yardımcı olsalar daha etkili olup olamayacaklarını ve bazı görevleri başkalarına devredip devredemeyeceklerini görmeleri konusunda da onlara meydan okuyorum.
Son zamanlarda, bu sonbaharda yaptığımız bu temel sosyal yardım programında, elli gönüllünün okula gitmesini ve birçok lojistik organizasyon yapmasını gerektiren büyük bir bilim etkinliğinin olduğu bir gün var. Geçmişte öğrenci asistanım bunun için planlamanın büyük kısmını üstlendi. Bu yıl, onlara tüm lojistik ayrıntılarda yardımcı olmak için bir öğrenci danışma komitesi kurduk, böylece daha yönetsel bir rol üstlenip bu deneyimi elde edebilirler ve yine de ihtiyaç duydukları yardımı alabilirler. Bu doğal olarak ekip çalışması becerisini geliştirdi. Bu dönem bu öğrencilere verilen eğitimin sonuçlarına ilk elden tanıklık etme fırsatı buldum.
Başkalarına da öğretme ilkesini uygulayarak bu programı yaygınlaştırmayı başardık. Şu anki öğrenci asistanım (lisans öğrencisi olduğu için) bu baharda mezun olacak. İki öğrencim olduğundan bahsetmiştim. İkinci öğrenci ise yakın zamanda işe alınan ve sonbaharda görevi kendi başına devralacak olan öğrencidir ve ben ona yeni öğrenciye tüm işi boyunca mentorluk yapmakla görevlendirdim. Akıl hocası olma rolünde başarılı olurken onun gelişimini görmek harikaydı.
Bu benim hayatımdan kişisel bir örnek. Ancak biz bir hafta sonu liderlik için buradayız; o halde bu hafta sonu öğrendiklerimizi, günlük hayatımızda birlikte çalıştığımız başkalarını söz konusu Söz olduğunda sahiplenmeye teşvik etmek için nasıl kullanabiliriz? Sahip olduğumuz stratejilerden bazıları, erkenden açıkça iletişim kurabilmemiz, bir etkinliği organize ederken önceliğin ne olduğuna karar vermelerine yardımcı olabiliriz ve gerektiğinde yetki verebilir veya yardım isteyebiliriz. Kendi başlarına yaratıcı çözümler üretme ve yaratıcı çözümlerini alma özgürlüğünü ve esnekliğini vererek birbirimizin uzun takım elbise giymesini de teşvik edebiliriz. O halde hadi çıkıp bildiğimiz Sözü başkalarına da öğretebilecek sadık adamlara teslim edelim.
Yanıtları