Çok önemli bir liderlik yeteneğinden bahsetmek istiyorum ve bu da başkalarının meyvesini okumaktır. İsa Mesih bunu, durumda neler olup bittiğini ve insanların yaşamlarında neler olup bittiğini belirlemek için kullandı. Bizim de yapabileceğimiz şey budur. Ancak başkalarının meyvesini okuyabilmeden önce kendi meyvemizi okumalıyız. Aslında bunun amacı da bu, kendi meyvemi okumak.
Ufak bir olayı paylaşmak istiyorum. Uzun zaman önce henüz genç bir delikanlıyken rock müziğe başladım. Belki bazılarınız rock müziğe de ilgi duymuştur. Tişörtleri giydim, posterlerim vardı, konserlere falan gittim. Gerçekten ilgileniyordum. Ama sonra bunun beni etkilemeye başladığını fark ettim. Beni etkilemeye başladı, kendimle ilgili düşüncelerimi değiştirdi. Başkaları hakkındaki düşüncelerimi değiştirdi. Söylediklerim kelime dağarcığımı bile değiştirdi.
“Tamam, değişme zamanı geldi” dedim. Ve böyle bir şeyi üstlenmek, hayatınızdaki büyük bir değişiklik sizi etkileyecek, bir değişiklik yaratacak. Ama bu iyi bir değişiklik mi? Peki hedeflerime baktım, hedeflerim neler? Amacım Rab İsa Mesih'in iyi bir hizmetçisi olmaktır. Elimden geldiğince hedefim bu. Bu şarkılar mıydı, hedeflerimi mi destekliyorlardı? Hayır onlar değildi. Yalnızlığı, depresyonu ve üzüntüyü teşvik ettiler. Bunların hiçbiri ruhun meyvesi değildir. Onlar değil!
Sonra dedim ki, "Tamam Tanrım, gerçekten çalışıp çalışmadığını görmek için seni kanıtlayacağım." Büyük bir oyun konuşuyorsun, bakalım başarabilecek misin? Malachi 3, "Şimdi bunu bana kanıtla" diyor. Dedim ki: “Tamam Tanrım, sana kanıtlayacağım.” Bill Nye gibi küçük bir deney yapacağım. Ben de şunu yaptım: “Tamam Tanrım, bir ay boyunca bu müziği dinlemeyeceğim.” Tişörtleri giymeyeceğim. Posterleri indireceğim. Bunları bir kutuya koyup garaja koyacağım, böylece ben de göremeyeceğim. Bu konuyla hiçbir temasım olmayacak. Değilim. Ayrıca sosyal medyamı da kapatacağım. Instagram'a, Facebook'a ve diğer şeylere bakmadım. Dolayısıyla onunla hiçbir temasım olmadı.
Sonrasında nasıl hissediyorum, meyvem ne? Size söylüyorum, bir ay sonra kendimi bile tanıyamadım. Kendimi tanıyamadım çünkü o negatif prizden kurtulduğumda Word'e daha fazla girebildim ve çok hızlı büyüdüm. Ben de "Vay canına, bu çok harika" dedim. Size söylüyorum, o zamandan beri o müziği dinlemedim. Bütün şarkıları unuttum, artık sözlerini bilmiyorum. Tişörtleri attım, posterleri attım. Ondan kurtuldum.
Çünkü hayatımda olumlu etkiler yaratmıyordu. Şimdi açık olmak istiyorum. Bir şeyin hayatında olumsuz meyve vermesi, ondan kurtulman gerektiği ve onu bir daha asla, asla, asla yapmaman gerektiği anlamına gelmez. Ben de hayatımda bunu yaptım. Bu benim seçimimdi ama belki de sınırlamanız gereken bir şey vardır. Sadece sınırlayın veya daha az yapın. Günde 16 saat yerine günde 8 saat çalışın. Sadece biraz daha az.
Çünkü kardeşinin gözündeki çöpü çıkarabilmek için, önce kendi gözündeki merteği çıkarmalısın. Ve liderler olarak biz de bu noktayı görebilmek istiyoruz. Ama önce kendi gözümüzdeki kütüğü çıkarmamız lazım. Bu yüzden kendimize şu soruyu sormalıyız ve dürüst olmalıyız: Neyle başa çıkabilirim ve Tanrı ile paydaşlıkta kalabilirim? Kendinize sorduğunuz soru budur. Günde belirli bir zamanımız var, yapmamız gereken belirli sayıda aktivite var. Kendimize şunu soruyoruz: Bu benim Tanrı ile olan ilişkimi geliştiriyor mu? Kendinize karşı dürüst olun, ciddi olun. Dürüst ol çünkü kendine yalan söyleyemezsin. Kendinize yalan söylerseniz, hayatınızda asla Söz'ü inşa edemezsiniz. Kendime sormam gerekiyordu (bu müziği gerçekten çok sevdim, gerçekten sevdim), ama olumsuz meyve veriyordu, bu yüzden onu kaldırdım. Bu konuda çok daha iyiyim. kaçırmadığımı söylüyorum. Yapacağını sanıyorsun ama yapmayacaksın.
Bunu istiyoruz çünkü kendi meyvemizi okuduğumuzda başkalarının meyvesini de okuyabiliyoruz. O zaman kardeşimizin gözündeki o lekeyi bulabiliriz. Ve onları gerçeğin bilgisine daha iyi ulaştırabilir ve Tanrı'yı bu boşluğa getirebiliriz.
Yanıtları